مهندسی جوش یک شاخه از علم مواد است و در حوزه طراحی کاربردی جای می‌گیرد. برای طراحی سازه‌ها و مخصوصا سازه‌های فلزی به اتصالات دائمی و غیرقابل جدا شدن نیاز داریم و مهندسی جوش رفتار این اتصالات و نحوه صحیح جوش را مورد مطالعه قرار می‌دهد.
مهندسی جوش تنها مربوط به حوزه مواد نیست. در ساخت سازه‌های عمرانی، کشتی‌ها و زیردریایی‌ها و حتی تعمیرات مختلف هم کاربردهای متنوعی دارد. در حقیقت می‌توان گفت یک حوزه بین مهندسی مکانیک و مهندسی مواد در نظر گرفت.
در رشته مهندسی جوش معمولا انواع مختلف جوش بررسی می‌شود و جزئیات و منابع موردنیاز برای هر کدام مطالعه می‌شود. انواع جوش شامل موارد زیر است:
- جوش Arc یا قوس
- جوش اصطکاکی
- جوش میله الکترونی
- جوش لیزری
- جوش مقاومتی
مهندسی جوش در حقیقت به مطالعه رفتار هر کدام از این مدل‌های جوش می‌پردازد و ابزارها و مصالح موردنیاز برای آن‌ها را بررسی کند.
رشته مهندسی جوش در حوزه مهندسی مواد یعنی رشته ریاضی فیزیک و یا در شاخه فنی و حرفه‌ای و کاردانش ارائه می‌شود. افرادی که از طریق شاخه فنی و حرفه‌ای این رشته را ادامه می‌دهند بیشتر به جنبه‌های عملی آن می‌پردازند. نحوه کار با ابزار ها و نحوه دقیق جوشکاری را یاد می‌گیرند. اما در سوی دیگر مهندسی جوش در رشته مواد بیشتر به تئوری موضوع می‌پردازد. موادی که در فرایندهای مختلف جوشکاری استفاده می‌شوند، کارایی انواع روش‌های جوش و مواردی از این دست مطالعه می‌شوند و بیشتر روی حوزه‌های تئوری و شبیه‌سازی تمرکز دارد.